กระหรี่ร้อยแรงม้า 00 000 อ้อยสาววัย 36 ปี เธอยืนมองร่างของสามีตัวเองอยู่ข้างเตียงสามีของตัวเองที่ตอนนี้นอนเป็น เพียงผักไม่รู้เรื่องอะไรมากว่า 4 เดือนแล้วสิ่งเดียวที่ยังยืนยันว่าเขายังมีชีวิตคือกราฟหัวใจที่ต่อกับเครื่องช่วยหายใจอุบัติเหตุครั้งนี้ได้นำความสูญเสียกับเธออย่างมากสามีอันเป็นที่รักกับลูกชายตัวน้อยวัย 7 ขวยที่ก่อนจะขับรถออกไปยังหันมายิ้มแหละโบกมือให้เธอ
“แม่ครับตอนเย็นผมจะรีบกลับมาช่วยแม่นะครับ” ร้านกาแฟเล็กๆ ร้านนี้จึงเต็มไปด้วยความรักของครอบครัวแต่เพียงเพราะคนเมาแล้วขับที่มาพรากพวกเขาไป คู่กรณีกับลูกชายเธอเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุส่วนสามีของเธออาการสาหัสตอนนี้ได้แต่นอนนิ่งด้วยเครื่องช่วยหายใจมากว่าสี่เดือนแล้วร้านกาแฟที่เป็นแหล่งรายได้เพียงอย่างเดียวของเธอ
“อ้อย อ้อย” เธอถูกเรียกจนสะดุ้งตื่นความห้วงความคิด
เป็นอะไรเห็นนั่งเหม่อตั้งนาน จอยเพื่อนสมัยเด็กของเธอ
“ฉันๆๆๆๆๆ นั่งคิดเรื่องพี่พัฒน์นะ เขานอนไม่ได้สติมา 4เดือนแล้วนะ ค่า icu วันล่ะ 3000 บาทเลยนะแกบิลเก่าอีก 2 แสนกว่าที่ฉันต้องจ่ายอีก ” แล้วน้ำตากับคำพูดมากมายก็พรั่งพรูออกมา
“ฉันว่าฉันช่วยแกได้นะ ฉันรุ้จักคนอยู่คนนึงรวยและใจบุญนะแกชื่อพี่พัฒน์ฉันจะพาแกไปรู้จัก”
วันแรกที่พัฒน์เจออ้อยมันพูดจาดีแสดงความเห็นใจมันให้เธอกู้ทันที 3 แสนบาทแบบไม่มีเงื่อนไขเธอหยิบใบกู้เงินมาอ่านดอกเบี้ยร้อยล่ะ 1 3แสนก็เท่ากับแค่ 3000 บาท
“เออแล้วถ้าฉันหาเงินต้นมาคืนไม่ได้ล่ะคะ” เธอถาม
“ไม่เป็นไรครับคืนดอกมาเรื่อยๆก็ได้ ” พี่พัฒน์พูดจบพร้อมรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร
“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณมากเลย” เธอยิ้มดีใจมากรีบเซ็นสัญญาพร้อมกับรับเงิน
เธอใช้เงินหมดไปกับการจ่ายรักษาสามีที่เธอรักแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่เธอหวังไว้เลย
จนเวลาผ่านไป 1 เดือน พัฒน์กับลูกน้องอีก 1 คนบุกเข้ามาที่ร้าน
“สวัสดีครับคุณอ้อยแหมเราไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” เธอหน้าซีดเพราะเงินที่กู้มาเธอใช้ไปจนหมดแล้วเธอเดินกลับไปที่ห้องเพื่อหยิบเงินแต่นายพัฒน์เดินตามมาด้านหลังเธอ “พี่พัฒน์เข้ามาทำไม่คะเดี๋ยวอ้อยก็ลงไปแล้ว” เธอพูดตัวสั่นๆ พร้อมกับยื่นเงินให้มัน 3000 บาท นายพัฒน์ยิ้ม
“น้องอ้อยครับดอกเบี้ยมันวันล่ะ 3000 นะครับ แล้วนี้มันก็ไม่พอหลอกครับ ทั้งหมดดอกเบี้ยที่น้องอ้อยต้องจ่ายคือ 90000 บาทนะครับ”
“อะไรพี่พัฒน์ก็ดอกเบี้ยมัน 1% ไม่ใช่เรอะคะก็นี้ไง3000”
“3000นะใช่แต่เป็นต่อวันนะคะ”
เธอหน้าซีด
“แต่ถ้าน้องอ้อยยอมเอาร้านนี้ขัดดอกกับตัวน้องอ้อย ยอมตามใจพี่พัฒน์สักเล็กน้อย พี่คงจะยือดเวลาให้ได้อีกพักใหญ่ๆเลยนะ”
“เผี๊ยะ” เธอยังไม่ทันที่จะฟังมันพูดจบมือของเธอก็หวดเข้าไปที่แก้มของมันทันทีมันไม่พูดอะไรกลับแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ชอบซาดิสต์ก็บอกสิอีอ้อย” พัฒน์พูดพร้อมกับออกแรงกระชากเธอเหวี่ยงกระแทกกับกำแพง
มันกะชากเสื้อถ้าเธอทิ้งอย่างไม่ปราณี
“ไม่นะอย่าปล่อยฉัน”
“หีมึงดูดควยกูแบบนี้มึงจะให้กูหยุดเรอะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“อ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่อย่า”
“อีดอกเอยเพราะหีมึงมันคูดควยกูจนปวดไปหมดแล้วโว้ย”
“อ้าๆๆอย่าไม่นะ” แต่คำขอร้องพร้อมน้ำตานั้นไม่อาจหยุดความถ่อยของนายพัฒน์ได้เลยซักนิด
“เสียวโว้ยจะแตกแล้วๆๆๆๆ”
“ไม่นะอย่าแตกในฉันขอร้องอย่า”
“ม่ายๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆจากนี้ไปมึงเป็นเมียกูแล้วนะไม่เรียกกูว่าผัวจ้าหน่อยเรอะ”
“ถุย…คนอย่างมึงมันก็เก่งแต่กับผู้หญิงไอ้หน้าตัวเมีย”
นายพัฒน์ใช้มือปาดน้ำลายของเธอจากหน้าของมัน
“ดี…..ดิ้นๆแบบนี้กูชอบกูจะเย็ดมึงจนกว่ามึงจะเรียกกูว่าผัวอีดอก”
“ไม่นะ”
“ไม่พอแล้วได้โปรด อ้าๆๆๆๆๆๆๆ ได้โปรดไม่ฉันๆๆๆๆๆขอพัก 5นาทีนะ”
เธอร้องขอความเมตตาจากมันแต่นั้นกลับไม่มีผลตอบกลับมามีเพียงเสียงหัวเราะ
“ถ้ามึงอยากพักมึงก็หาเงินมาคืนกูสิไม่งั้นก็ยกร้านมึงให้กู เดี๋ยวกูจะจ้างให้มึงดูแลร้านที่ผัวมึงรักเอง”
เสียงคลางดังระงม ประสานกับเสียงหน้าขาทีกระทบกัน
“อ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ม่ายๆๆๆๆ ได้โปรดพอแล้วไม่ได้โปรด”
กว่า 6 ชั่วโมงที่นายพัฒน์ข่มขืนเธอแบบมาราธอน
“จ๊ะเอ๋หวัดดีเจ๊แหมปกติเห็นเรียบร้อยไม่คิดว่า เวลาโดนเย็ดจะร้อนแรงแบบนี้นะนี้เจ๊”
“ไม่ห้ามถ่ายนะไม่นะลบให้หมด” เธอเอื้อมมือที่อิดโรยไปพยายามจะแย่งกล้องจากมือลูกน้องของนายพัฒน์
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ง่ายขนาดนั้นหลอกเจ๊”
มันแกล้งดึงกล้องหลบ
“กูจะทิ้งสัญญาไว้ที่นี้นะมึงตัดสินใจให้ดีๆ ถ้ามึงไม่อยากให้คลิปที่มึงได้กูเป็นผัวปลิวขายอยู่ทั่วแผงที่คลองถมแน่นอน” นายพัฒน์พูดจบพร้อมก้มลงจูบ
“ไม่ออกไปไม่ๆๆๆ” เธอปัดมือไปกลางอากาศพร้อมกับกรี๊ดร้อง
มันยิ้มเยาะก่อนจะเดินออกไปทิ้งร่างที่อ่อนล้ากับหนังสือสัญญา ปล่อยเธอนอนน้ำตาไหลอยู่ตรงนั้น
“นี้เราทำกรรมอะไรไว้เรอะเรอถึงต้องมารับกรรมแบบนี้ ” น้ำตาไหลออกมา พร้อมความปวดแสบปวดร้อนที่หว่างขาตุบๆๆ” เธอหอบร่างอันบอบช้ำค่อยๆ เดินไปที่ห้องน้ำเธอใช้ฝักบัวล้างคราบชั่วของมัน “ฮือๆ ” เสียงร้องไห้ซะอื้นดังในลำคอพร้อมกับมือที่ถูไปทั่วร่าง เธอหวังว่าคราบความชั่วจะถูกล้างให้สะอาดซะที แต่นั้นคงเป็นเพียงความฝันลมแล้งๆ
ร่างกายค่อยๆทรุดนั่งลงปล่อยให้น้ำไหลผ่านไปอย่างช้าๆๆๆ
วันรุ่งขึ้น
” ดีมากอีอ้อย มึงพูดง่ายแบบนี้กูก็เข้าใจอะไรง่ายๆๆนะจากวันนี้กูจะจ่ายค่ารักษาให้ผัวมึงไปก่อนจนกว่ากูจะเบื่อมึง”
มันพูดพร้อมเอื้อมมือคิดจะเชยคางเธอขึ้นเธอปัดมือมันออก
“อย่านะฉันไม่ใช่เมียนายพัฒน์นะ”
“เรอะมึงไม่อยากเป็นเมียกูใช่ไหม แต่อยาก”
มันยิ้มให้เธออย่างเหี้ยมเกรียมก่อนที่ลูกน้องนายพัฒน์จะหยิบกล้องวีดิโอออกมาจากกระเป๋า
“จะทำอะไรนะ”
“ทำให้มึงเป็นนางบำเรอของกูไง” สิ้นเสียงนายพัฒน์คว่ำโต๊ะที่คั่นระหว่างเธอกับมันออก
มันผลักเธอลงบนโซฟา
“อย่านะไม่ๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องดิ้นหลอกกูจะทำให้มึงกลายเป็นนางบำเรอกูเอง”
“ไม่อย่านะอ้า”
เสียงร้องขอความเมตตา ดังระงมไปทั้วทั้งบ้าน มันลากเธอข่มขื่นไปทั่วทั้งบ้าน ไม่เว้นแม้แต่ห้องนอนบนเตียง ต่อหน้ารูปสามีอันเป็นที่รักของเธอ
หลังจากวันนั้น
นายพัฒน์ก็มาหาเธอทุกวัน
“ต้องถ่ายรูปด้วยเรอะคะพี่พัฒน์” เธอเงยหน้าถามมันหลังจากที่ถอนปากออกจากควยของ
มันยิ้มพร้อมกับกดหัวเธอเข้าหาตัวเอง
“มึงอย่าทำกระแดะเลยอีดอกรูปมึงกูมีเป็นร้อยๆรูปแล้ว อย่าให้โดนฟันนะไม่กันกูตบฟันร่วงแน่”
“อ้อยอองอี้อาดอันอัยอะ” เธอร้องอู้อี้ พร้อมรองรับการโยกควยขนาดใหญ่เข้าของในปากของเธอจากนายพัฒน์
“อ้อยกๆ” มันโยกหัวเธออย่างแรงทุกครั้งปากเธอ ปากเธอกระแทกเข้ากับโหนกของมันจนสุด จนปากเธอเจ่อ
บางครั้งมันกดหัวเธอค้างด้วยควยขนาดกว่า 9นิ้วของทำเธอได้แต่ใช้มือตบหน้าหน้าของมัน พร้อมกับพยายามดันหัวตัวเองออกก่อนที่เธอจะขาดใจตาย
แต่ผู้หญิงอย่างเธอก็สู้แรงนายพัฒน์ไม่ได้ มันจะรอจนเธอหน้าแดงเหมือนจะขาดจะถึงจะยอม
“แค่กๆๆๆๆๆ” ทันทีมันปล่อยเธอ น้ำตาน้ำลายก็ไหลพรั่งพรู ยังไม่ทันที่เธอจะหายใจได้คล่องคอ
“ผั้ว” มันยกมือขึ้นตัวหัวเธออย่างแรงจนมึนไปหมด
“อย่าลีลาอีดอกอม” มันกระชากหัวเธอเข้าหาเป้าตัวเอง
“อ๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มีแต่เสียงในลำคอคละกับเสียง ครางของมันที่ดังเรื่อยๆ
“อ้าแตกแล้ว” มันกระแทกจนสุดโคนจนเธอต้องใช้มือผลักมันออกแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงมันได้มันกดแช่อยู่นานจนมันมั่นใจว่าน้ำหมดสุดท้ายเข้าไปในปากเธอแล้ว
“1 2 3 ยิ้มด้วยอีดอก แชะ” มันพูดพร้อมกับถอนควยออกจากปากเธอ
“แค่กๆๆๆๆ ” เธอหน้าแดงโก่งคอ
“ฮ่าๆๆๆ ถ่ายทันไหมว่ะไอ้ศร”
“ทันครับลูกพี่ภาพสวยเลย” ลูกน้องนายพัฒน์พูดพร้อมกับยื่นกล้องให้ดู
มันรับกล้องไปดูพร้อมกับยื่นให้เธอดูด้วย
“ไงมึงว่าสวยไหมว่ะ” เธอเบือนหน้าหนีไม่กล้ามองรูปตัวเองในกล้องได้แต่พยักหน้าน้อยๆ
วันรุ่งขึ้น
“เอาสวัสดีเสี่ยอู๊ดเขาสิว่ะอีอ้อย” มันพูดพร้อมผลักเธอให้รู้จักกับเสี่ยอ้วนผมขาว
“สวัสดีคะเสี่ย” เธอยกมือไหว้ตัวสั่นๆ
“แม่งขาวน่าเย็ดจริงๆว่ะพัฒน์” เสี่ยอู๊ดพูดพร้อมมองอย่างกักขฬะ เธอหันมองหน้านายพัฒน์
“แหมผมล่ะดีใจจริงๆที่เสี่ยถูกใจ” มันยิ้มอย่างพร้อมหันมามองหน้าอ้อยอย่างเหี้ยมเกรียม
“นี้มันอะไรคะพี่พัฒน์ไม่นะอ้อยไม่ใช่กะหรี่นะคะพี่” เธอกอดอกตัวสั่นน้ำตาไหล
“ผั้วะ” มือของนายพัฒน์หวดเข้าที่หน้าเป็นปื้นแดงทันที เธอกระเด้นไปตามแรงตบนายพัฒน์ขึ้นคร่อมเธอมันบีบคอเธอ
“มึงเป็นกะหรี่ของกู กูให้ทำอะไรก็ต้องทำกูให้มึงเย็ดกับใครมึงก็ต้องเย็ดเข้าใจไหมอีดอก” เธอหน้าแดงใช้มือตีแขนนายพัฒน์
“เผี๊ย..” “โอ๊ยๆ” เสียงร้องแทบจะดังขึ้นพร้อมกันกับเสียงแหวกอาการของเข็มขัดที่หวดลงบนตัวเธอ
เธอดิ้นเร่าๆ พยายามใช้มือบังหน้าอกเพื่อลดความแสบร้อนจากการถูกหวดด้วยเข็มขัดจากนายพัฒน์กับไอ้ศร “อ๊าก” เธอกรี๊ดร้องลั่นน้ำตาลูกผู้หญิงไหลอาบแก้ม เสี่ยอู๊ดกัดลงบนนมของเธออย่างแรงเธอไม่มีสิทธิขัดขืนอะไรได้แต่สะบัดหัวไปมา
“โอ๊ยๆๆๆเจ็บอ้อยเจ็บ โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆแสบไปทั้งตัวแล้ว” เธอร้องไห้น้ำตาอาบแก้มใช้มือข้างนึงพยายามกันเข็มขัดที่นายพัฒน์หวดใส่เธอ อีกมือเธอก็ถอกควยไอ้ศรแรงๆเพื่อระบายความเจ็บนั้น
“ร้องเข้าอีดอกร้องเข้ากูชอบเสียงร้องมึง” นายพัฒน์พูดพร้อมกับหวดเข็มขัดใส่เธอไม่ยั้ง
“โอ๊ยๆๆๆๆๆเจ็บๆๆๆ ” เธอร้องลั่นสุดเสียงน้ำตานองหน้าเนื้อตัวเป็นรอยแดงจากเข็มขัดไม่รู้กี่รอย หีก็ต้องรองรับควยยาวของเสี่ยอู๊ดเธอแทบจะแยกไม่ออกว่าความเสียวที่หีกับความเจ็บที่ร่างกายอันไหนมันมากมายกว่ากัน
เธอทำได้แด่เด้งเอวไปเรื่อยๆ เพื่อระบายความเจ็บ
โดยได้แต่ภาวนาให้ตัวเองตื่นจากนรกเร็วๆซะที
“สปาเก็ตตี้ๆๆๆๆๆๆ อ้อยาๆๆๆๆๆ ๆๆกาแฟฟฟนะคะๆๆๆๆ”
“เฮ้ยถ่ายดีนะเว้ยไอ้ศรกูจะเอาแปะหน้าร้านฮ่าๆๆๆ”
“เอานะลูกพี่ 1 2 3 แชะ”
จากวันนั้นร้านกาแฟก็ไม่ต่างจากซ่องกระหรี่อาจจะเลวร้ายกว่าด้วยซ้ำกะหรี่โดนเย็ดยังได้เงิน
จากวันเป็นสัปดาห์จากสัปดาห์เป็นเดือน
วันเวลาเลวร้ายค่อยกัดกร่อนเธอหน้าเธออาจจะยิ้มแต่หัวใจกลับแหลกสลายไปตอนไหนก็ไม่รู้ตอนนี้ในสมองเริ่มไม่บอกให้เธอคิดเธอรู้แค่ว่าถ้าทำตามที่นายพัฒน์สั่งเธอจะไม่เจ็บตัว
น้ำตาค่อยๆแห้งไปอย่างช้าๆ แล้ววันนึงมันก็หยุดไหลไปเอง
“อย่าสิคะพี่พัฒน์ร้านยังเปิดอยู่เลย”
“แหมก็มึงหอมไปทั้งตัวเลยว่ะกูล่ะยากจะลากมึงมาเย็ดตรงนี้โชว์ไอ้พวกลูกค้ามึงจริงๆ กูจะทำให้มึงเป็นของกูคนเดียวอีดอก”
“อย่าหยอกให้อ้อยดีใจเลยคะพี่พัฒน์นะเรอะจะแคร์ความรู้สึกอ้อยเห็นให้อ้อยเย็ดกับคนเขาไปทั่ว”
“แหมคนสวยๆก็ต้องมีผัวเยอะสิว่ะมึงทั้งขาวนมใหญ่ๆ ตูดงอนๆแบบนี้นะกูล่ะอยากจะเย็ดให้หีเยินเลย”
มันพูดพร้อมใช้มือเค้นที่หน้าอกเธออย่างแรงจนเธอต้องเผลอครางออกมาด้วยใบหน้าที่บูดเบี้ยว
“วันนี้เดี๋ยวเพื่อนกูมามึงต้องดูแลเพื่อนกูดีๆนะ” มันกัดคอเธอจนเป็นรอย
“ใครเรอะคะ” เธอกัดฟันด้วยความเจ็บปวด
“ช่างสักกูจะให้มาสักให้มึง”
“ต้องสักด้วยเรอะอ้อยกลัวนะ พี่พัฒน์” มันมองหน้าเธอ
“กระหรี่ที่ไหนก็สักมึงจะได้เป็นกระหรี่เต็มตัวเร็วๆไง”
“แล้วแต่พี่พัฒน์เถอะคะ” เธอรู้ว่ายังไงก็ขัดมันไม่ได้ตามใจมันจะได้ไม่เจ็บตัว
“น้องอ้อยมาทางนี้หน่อย”
“ค่าๆ” ตอนนี้ร้านเธอกลายเป็นบาร์เปลื้องผ้าในตอนเย็นของทุกวันไปแล้วนายพัฒน์มักจะพาลูกน้องมากินเหล้าที่ร้านทุกวัน เธอได้แต่ต้องคอยบริการให้
วันนี้เธออยู่ในชุดซีทรูสีแดงที่เรียกว่าแทบจะปิดอะไรไม่ได้เลย
“เจ๊เงี่ยนเรอะน้ำเยิ้มหยดเป็นทางเลย” พวกลูกน้องนายชิเอยแซว
“พี่พัฒน์มาถ่ายรูปที่ระลึกหน่อย”
ลูกน้องนายพัฒน์บอก
“เจ๊ยิ้มหน่อยสิทำหน้ายังกับจะร้องไห้ใครเห็นก็จะนึกว่าพวกฉันข่มขื่นเจ๊อีก 123 ยิ้ม”
“แชะ”
“อ้าๆๆๆ”เสียงครางดังระงมไปทั่วห้องเธอไม่รู้ว่าเธอสนุกกับมันรึเปล่า เธอรู้แค่เพียงว่าถ้าเธอไม่สนุกไปกับมันเธอต้องบ้าเขาสักวัน
ในห้องน้ำที่ร้าน
“นี้ๆๆๆๆเสียวไหมคะพี่พัฒน์ อูยใหญ่ๆ จริงพี่พัฒน์ของอ้อย” เธอก้มหน้าก้มตาคูดควยที่เมื่อกี่พึงทะลวงตูดตัวเองอย่างไม่รังเกลียจ ทั้งที่ทั้งลำควยมีคราบเหลือง
เพิ่มฉากโม๊ก
“อีอ้อยเรื่องผัวมึงพรุ่งนี้มึงไปบอกหมอให้ถอดเครื่องช่วยหายใจซะนะกูขี้เกลียจจ่ายค่ายื้อชีวิตโง่ๆของผัวมึงเต็มทนแล้ว ตอนนี้สภาพมึงเองก็เหมือนกระหรี่ชั้นต่ำแล้วถ้าผัวมึงฟื้นมาเจอมึงในสภาพนนี้มึงไม่คิดว่ามันจะเสียใจเรอะว่ะ”
เธอไม่ได้ตอบอะไรยังคูดควยนายพัฒน์อย่างเอร็ดอร่อย
“เฮ้ยกูพูดได้ยินไหม”
เธอค่อยเงยหน้าขึ้นมาไม่มีคำพูดไม่มีน้ำตาเธอยิ้มน้อยๆเหมือนที่ทำทุกวัน
“คะพี่พัฒน์พรุ่งนี้อ้อยจะให้หมอถอดสายเครื่องช่วยหายใจผัวโง่ๆของอ้อยคะ”
พูดจบเธอก็ค่อยก้มหน้าลงเลียควยของนายพัฒน์ต่อไป
“ฮ่าๆๆๆอีดอกอ้อยมึงนี้มันเลวพัฒน์กว่าที่กูคิดอีกว่ะ”มันพูดพร้อมกับปล่อยฉี่ของมันลงไปในลำคอของเธออย่างสบายอารมณ์ส่วนเธอก็คูดกลืนลงไปอย่างชำนาญไม่หกแม้หยดเดียวเธอ รู้ดีว่าถ้าเธอทำหกแม้แต่หยดเดียว เธอจะต้องเจ็บตัว เธอแทบจะจำรสพัฒน์อาหาร กับน้ำดื่มของคนปกติไม่ได้แล้ว ตลอด 5 เดือนที่นายพัฒน์เข้ามาในชีวิตเธอ ข้าวของเธอทุกมื้อ ก็กินไป ถูกนายพัฒน์บ้างลูกน้องนายพัฒน์บ้างเย็ดไปด้วย แล้วคนพวกนั้นก็เอาน้ำกามมาราดบนข้าวให้เธอกิน ทุกครั้งน้ำเธอก็ได้แต่กินฉี่ของนายพัฒน์อย่างเดียว นั้นทำให้เธอแทบจะลืมเลือนรสอาหารไปหมดแล้ว
ในงานศพ
“คนนั้นใครเรอะเมียคุณพัฒน์ไม่ใช่เรอะทำไมสักเต็มตัวแบบนั้นล่ะ”
“ฉันได้ข่าวมาว่าตอนนี้ที่ร้านของคุณอ้อยนะมีผู้ชายท่าทางน่ากลัวเข้าออกไม่หยุดเลย”
“ฉันได้ข่าวยิ่งกว่าเธออีกเขาว่าเธอยกร้านให้พวกกู้เงินนอกระบบแล้วก็ยอมเป็นเมียพวกมันล่ะ”
“จริงเรอะแก” เหล่ามนุษย์ป้าจับกลุ่มนินทาเธอที่ยืนมองควันจากยอดเมรุอย่างท่าทางนิ่งๆ เธอไม่รู้ว่าเธอเสียใจไหมจากวันนี้ไปเธอถูกตราหน้าว่าผู้หญิงฆ่าผัวไปแล้ว สำหรับคนรอบข้างเธอกลายเป็นผู้หญิงสารเลวแต่ไม่มีใครรู้ว่าตลอดเวลา 9เดือนที่เธอยื้อชีวิตผัวเธอ 5เดือนหลังที่นายพัฒน์เป็นคนจ่ายค่ารักษาให้เธอต้องตอบแทนอะไรนายพัฒน์บ้าง
“ไงอีอ้อยมองส่งผัวมึงขึ้นสรรค์เรอะ” นายพัฒน์เดินมาพร้อมกับใช้มือโอบด้านหลังแล้วบีบนมเธอต่อหน้าคนทั้งงานศพอย่างหน้าด้านแต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้มันลวนลามต่อหน้าคนอื่นอย่างไม่อาย ใช่จะอายทำไมกระหรี่สารเลวอย่างเธอไม่มีอะไรต้องอายนี้
“งั้นวันนี้กูจะเย็ดมึงต่อหน้าเถ้ากระดูกผัวมึงแล้วถ่ายหนังเอ๊กซ์ขายให้แม่งเกลื่อนคลองถมกันดีไหมว่ะยังไงมึงก็ไม่มีผัวให้ต้องแคร์แล้วนี้” เธอไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบมัน เธอค่อยๆหันมามายิ้มน้อยๆตามแบบของเธอ
“แล้วแต่พี่พัฒน์เถอะคะ” นั้นเป็นคำพูดเพื่อปกป้องตัวเองตอนนี้หัวใจเธอแหลกไปแล้ว เธอแค่รู้สึกว่าถ้าเธอมีความรู้สึกเธอจะต้องฆ่าตัวตายแน่ เธอจึงใช้ชีวิตอย่างหุ่นยนต์ แค่รับคำสั่งแล้วทำตามไม่ต้องสนใจอะไรแล้วเธอจะได้ไม่ต้องทุกข์อีก
เธอก้มหน้ามองหน้าปกหนังเอ็กซ์ของตัวเอง เธออดสมเพศตัวเองไม่ได้
“กระหรี่ร้อยแรงม้าเรอะ” เธอพูดกับตัวเองเบาๆ หวนนึกถึงคำพูดของนายพัฒน์ที่มันพร่ำบอกเธอว่าเธอทำอย่างอื่นไม่ได้หลอกนอกจากเป็นกระหรี่เพราะเธอมีพรสวรรค์
“เราคงเกิดมาเพื่อเป็นกระหรี่อย่างที่พี่พัฒน์พูดจริงๆ”
2เดือนผ่านไป
ในโรงแรมกลางตัวเมือง
แขกในงานกว่าร้อยคน ส่งเสียงอื้ออึ้ง
“ไงอีอ้อยมึงพร้อมรึยัง”
“อ้อยตื้นเต้นจนแตดสั่นแล้วคะพี่ชาตครั้งนี้จะเป็นงานใหญ่ของอ้อยเลย”
เธอพูดพร้อมกับเขย่งตัวขึ้นเพื่อจะจูบปากมันแต่มันกลับหันหน้าหนี
“กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วอีอ้อยว่าปากมึงโสโครก ลมหายใจมึงยังมีกลิ่นน้ำอสุจิเลย ปากมึงก็มีแต่กลิ่นเยี่ยว อย่ามาจูบกู”
ทั้งๆที่เธอถูกมันด่าแต่เธอกลับไม่รู้สึกโกรธ อาจจะเพราะมันจริงก็ได้ เธอเลยค่อยคุกเข่าลงค่อยๆก้มบรรจงจูบที่ปลายรองเท้านายพัฒน์อย่างที่ทำทุกวัน
“อ้อยกราบแทบเท้าผัวที่บูชา พี่พัฒน์จะเป็นผัวที่อ้อยบูชาตลอดไปคะ”
พูดจบเธอลุกออกไปที่หน้าเวทีตามที่กำหนดไว้
ทันทีเสียงเฮ้ก็ลั่นฮอลล์
“วันนี้อ้อยจะมาฉลองยอดขายครบ 1,000,000 แผ่นนะคะ พร้อมไหมคะทุกคน”
“พร้อม” เสียงตอบพร้อมเพียง
เธอสลัดผ้าคลุมออก ทุกคนพุ่งขึ้นเวทีราวฝูงหมาป่าแทบจะฉีกกินเนื้อเธอ
“เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆ
มือใครเป็นมือใครแทบจำไม่ได้ เธอถูกกบีบเค้นทั่วร่างกาย ทั้งเจ็บทั้งเสียว ควยแล้วควนเหล่า
ทันทีที่ควยนึงออกอีกควยก็เข้าทันที ปากมือ หี ตูด ทุกรู ล้วนทำงานอย่างชำนาญ
นายพัฒน์ยืนมองเหตุการณ์บนเวทียิ้มอย่างสะใจที่ข้างๆมันมีไอ้ศรลูกน้องคนสนิทอยู่ด้วย
“พี่พัฒน์อย่าว่าผมเลยนะผมขอเสือกสักเรื่องนะพี่ อีเจ๊อ้อยมันทำอะไรให้พี่เจ็บช้ำเรอะพี่ถึงทำกับมันขนาดนี้”
มันมองหน้าไอ้ศรอย่างแปลกใจก่อนจะหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆ มึงไม่คิดเรอะวะว่าการได้เห็นผุ้หญิงดีๆ ค่อยกลายเป็นกะหรี่ชั้นต่ำด้วยมือตัวเองมันสะใจแค่ไหน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” พูดจบมันค่อยๆเดินออกจากงาน
“ขอให้ดอกทองได้แบบนี้ตลอดไปนะอีอ้อย”
หลายปีผ่านไป
อ้อย กระหรี่ร้อยแรงม้าที่ใครๆ เคยพูดถึงทั้งความใจถึงความวิตถาร หีที่บานจนอมมือสองข้างได้
ค่อยๆถูกลืมไป นายพัฒน์เบื่อเธอตั้งแต่ตอนไหนเธอก็จำไม่ได้แล้ว เธอจำได้แค่ว่าครั้งสุดท้ายมันสั่งให้เธอไปลงเรือตังเก มีอะไรกับลูกเรือกลัดมัน จากเรือลำนึงสู่เรืออีกลำกว่าเธอจะได้ขึ้นฝั่งก็ อีก 6 เดือนต่อมาทันทีที่เธอกลับไปที่ร้าน ร้านที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของเธอก็ถูกขายให้คนอื่นไปแล้ว หมายศาลมากมาย ในชื่อของเธอที่นายพัฒน์บังคับให้เธอไปกู้ทั้งนอกระบบและในระบบไหนจะอาการติดยาที่โดนบังคับทั้งฉีดทั้งกินบนเรือตังเกอีกหละ ทำให้เธอได้แต่ออกเร่รอนขายตัว แต่เธอไม่ใช่สาวน้อย ที่จะหาแขกได้ราคาแพงๆ เธอได้แต่หลบในมุมมืดๆ เพื่อหาแขกด้วยผิวพันธุ์ ที่ขาวสะอาดหน้าตาที่สะสวย ทำให้ยังพอมีแขกสนใจ
แต่ทันทีที่เธอแก้ผ้า ทุกคนต่างตกใจบางคน อ้วกใส่เธอก็ มี ด้วยสภาพ เครื่องเพศที่ยับเยินจากความวิตถารของนายพัฒน์ ที่ตอนที่เธออายุแค่ 39 เธอกลับทำไม่ได้แม้แต่อั้นอึ เพราะหูรูดที่พังยังเยิน ช่องคลอดที่บานจนขมิบยังไงก็ไม่อยู่ ไม่ว่าแขกจะสกปรกยังไง วิตถาร ยังไง ค่าตัวน้อยยังไง เธอก็ได้แต่ต้องก้มหน้ารับมัน
ไซค์งานก่อสร้างแห่งนึง
“อีกระหรี่ ” เธอหันไปตามเสียงนั้นเหมือนว่ามันเป็นชื่อเธอไปแล้วจริงๆ
“วันนี้กูแดกเหล้าเงินหมดแล้วว่ะมีบุหรี่อยู่สองตัวมึงคูดควยให้กูได้ไหมว่ะ”
ชายแก่ที่ทำงานก่อสร้างสองคนยิ้มฟันเหลือง กลิ่นตัวเหม็นคลุ่ง
เธอยิ้มน้อยๆตามแบบของเธอ
“จะแค่คูดควยไปทำไมล่ะคะพี่ค่า หล่อๆแบบพี่หนูให้ฟรีเลยยังได้”
ว่าแล้วก็ค่อยๆนอนหงายอ้าขาออกให้เห็นหีกลวงโบ๋ กับรูตูดที่โดนเย็ดจนเนื้อย้อยออกมา
“เอาเลยคะเอาให้อีกระหรี่ดอกทองคนนี้หีบานเลยคะ”